Po 13 godzinach mogę z czystym sumieniem powiedzieć: to nie jest gra – to doświadczenie społeczne.

„Politics: The Game” wciąga szybciej niż wieczorne scrollowanie internetu i boli dokładnie tam, gdzie powinno. Każda godzina to nowy absurd, nowy plot twist i kolejne „nie wierzę, że to tu jest”. Humor jest celny, bezczelny, momentami bardzo gorzki, ale zawsze inteligentny. Satyrę polityczną doprowadzono tu do perfekcji – wszyscy dostają po równo, bez taryfy ulgowej.

Gameplay jest prosty do ogarnięcia (może poza mechanizmem walk który jest ... dość toporny). Mechaniki zazębiają się świetnie, decyzje naprawdę mają konsekwencje, a ekwipunek i „znajdźki” to czyste złoto (czasem dosłownie). Gra nagradza ciekawość, eksperymentowanie i poczucie humoru. Im dalej, tym lepiej – a finał zostawia z myślą: „okej… to było dobre”.

Styl graficzny idealnie pasuje do klimatu – kreskówkowy, ale pełen detali i smaczków, które zauważasz dopiero po czasie. Dialogi i opisy przedmiotów? Mistrzostwo świata. Dawno żadna gra nie zmusiła mnie do tak częstego śmiania się na głos.

Jeśli:

lubisz satyrę

masz dystans

interesuje Cię polityka (albo wręcz przeciwnie)

chcesz gry, która nie traktuje gracza jak idioty

…to bierz bez wahania.

13 godzin minęło jak 3, a ja dalej czuję niedosyt.
Jedna z tych gier, które będę polecał „z opisem”, a nie tylko z nazwą.

Excellent! Funny, clever, to the point! For me easily a nominee for a game of the year awards!

Good game. Funny.